Ανέβηκα , πήγα ξανά στο παλιό χωριό. Ερημιά παντού. Περισσότερη από την προηγούμενη φορά. Γκρεμισμένα σπίτια. Έτσι σαν ανοικτοί πέτρινοι τάφοι με νεκρούς όλους αυτούς που αγάπησα . Οι στέγες πεσμένες. Χάσκουν τα παράθυρα. Αχ αυτά τα παράθυρα. Μοιάζουν με ανοιχτά στόματα χωρίς δόντια , με μεγάλα μάτια τυφλωμένα. Αχ αυτά τα παράθυρα με τα […]
Την θυμάμαι καλά την « Εκδρομή στο Μύλο». Ήταν Ιούνιος του 1954. Ήμουν μαθητής της τάξεως Δ΄ με Διευθυντή του σχολείου τον Θωμά Πορφυρίου από την Κόνιτσα . Δασκάλα μου ήταν η Βασιλική Μυλωνά από την Πάτρα. Την παραμονή της εκδρομής και λίγο πριν κτυπήσει το κουδούνι μας είπε τα εξής : « Αύριο θα […]
Στα παιδικά μου χρόνια ,εκεί που σήμερα είναι το κάμπινγκ «ΝΑΥΤΙΛΟΣ» στην Πλαταριά, ήταν βοσκότοπος για πρόβατα, γίδια και γελάδια. Από τον παλιό νερόμυλο μέχρι τον Ναυτίλο ήταν τόπος του καλοκαιριού! Αμέριμνα χρόνια. Κρύο νερό από τις πηγές, άφθονο, μπούζι, να μην μπορείς να σταθείς περισσότερο από 2-3 λεπτά μέσα. Ποιο ψυγείο ! Βάζαμε τα […]
Με τις πρώτες βροχές του Μαρτίου έκαναν την εμφάνισή τους τα … μαρτιάτικα σαλιγκάρια . Εμείς μόνο αυτά τρώγαμε στο χωριό. Έχω ακόμη τη γεύση τους , μαγειρεμένα με σπανάκια, στον… ουρανίσκο μου και δεν έφαγα ποτέ άλλα σαλιγκάρια… Τα μαζεύαμε στο βουνό Ζουμπρί. Είχαν το μέγεθος μικρού μανταρινιού.. « Πηγαίναμε τα βόδια στο βουνό […]
Μία και μοναδική η βρύση της Πλαταριάς. Νερό καλό, καθαρό, κρύο, δροσερό. Λίγο το καλοκαίρι δεν έφτανε ούτε για πιώμα. Κάθε βράδυ, και κυρίως την περίοδο Ιουλίου- Αυγούστου, οι γυναίκες περίμεναν ώρες ,με τη σειρά τους, να γεμίσουν μπότι (στάμνα) ή τη βαρέλα και φορτωμένες στη πλάτη να τα μεταφέρουν στον ανήφορο για τα σπίτια […]
Λένε πως ένα είναι το φεγγάρι και η πανσέληνος για όλον τον κόσμο. Κάνουν λάθος ! Καθένας μας συνεπαρμένος από το θέαμα και συναισθηματικά φορτισμένος την ώρα που τα βλέπει έχει την αίσθηση ότι είναι και τα δύο δικά του, του δικού του αποκλειστικού τόπου και κάνουν την εμφάνισή τους από το ίδιο πάντα σημείο. Και όποιος […]
Η μάνα μου, όταν παντρεύτηκα, με ρώτησε για το σπίτι στην Αθήνα. Σαν άκουσε πως υπάρχει τόπος για …«κοτέτσι» , άστραψε το πρόσωπό της. « Γιατί ρωτάς ;» …τη ρώτησα ! « Θα σου βάλω κλώσα για τα παιδιά», είπε. «Δηλαδή ;», της είπα, απορημένος. « Θα μου πέσει κλώσα το Μάρτη. Και θα βάλω […]
Κρεμμύδι άγριο το λέγαμε εμείς τα παιδιά στα Ελληνικά. Παρεξηγημένο φυτό, άχρηστο το χειμώνα και χρήσιμο το καλοκαίρι. Γιατί; Γιατί απλούστατα τα ξερά τους φύλλα τα τρώγανε τα ζώα μας, γίδια, πρόβατα, βόδια. Και κυρίως τα πρωινά που λόγω δροσιάς ήταν μαλακά. Θυμάμαι πως με εντυπωσίαζε το γεγονός της μεγάλης τους αντοχής στην ξηρασία. Όλο […]
Κάθε φορά που πάω στην Ηγουμενίτσα σταθμεύω το αυτοκίνητο όσο μπορώ πιο κοντά στα «Πλατάνια». Το κάνω σκόπιμα γιατί , πριν από όλες τις δουλειές μου ,θέλω να κάνω μία βόλτα στα πλατάνια ή πιο σωστά σε ότι έχει απομείνει από τα δικά μου πλατάνια, τα πλατάνια των Γυμνασιακών μου χρόνων, των πλατανιών της δεκαετίας […]
Κάθε βράδυ στην θέση του, στην κορυφή του ευκαλύπτου στην αυλή του σχολείου. Κάθε βράδυ πηγαίνω και εγώ να τον ακούσω όσο γίνεται πιο κοντά. Είχα δύο βραδιές στη διάθεσή μου ακόμη. Έπρεπε να « γράψω τη φωνή του ,την συνομιλία μας»…Που να βρεις Γκιώνη στην Αθήνα.. Αλλά και να ακούσεις θα είναι πολύ μακριά […]